ze likken aan hun ijsjes in de kou
zo ‘n beetje plezierdichters
maar hebben er geen lol in
lopen zowat de hele dag te rouwen
omdat ze nog niet dood zijn
tussen al die waterige oogjes
met duizend variaties
op zelfmoord en alcohol
lopen ook wat engelen rond
(dan schijnt de zon vluchtig op de perfecte kaaklijn van een
Finse agente die niet weet wie er straks vermoord zal worden wie er langzaam
zal gaan schuifelen op de winterse whiskytango en wie mekaar van achteren
neuken om klem te zitten in de hemel)
tot de anarchistische
maar gewelddadige dief uitglijdt
Finse schedelbasisfractuur bij lamplicht
ze spreken hun tumtummetjestaal
maar ze zeggen niet zo veel
je weet het niet:
is het filosofisch of
is het natte sneeuw
de film komt ten einde
iedereen is ongelukkig
Copyright Bertus Pieters 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten