ik wil u eigenlijk niets vertellen
maar mijn voeten zijn gezwollen
van het lange staan
ik wil u eigenlijk niets vertellen
maar de slangen wurgen mij
en ontnemen mij het zicht
ik wil u eigenlijk niets vertellen
maar mijn vriendin is verdwenen
met mijn zoontje
u mag mij alles vragen
maar ik wil er niets van weten
één ding kan ik u zeggen
het eten smaakt afschuwelijk
en niemand doet er iets aan maar
ik wil u eigenlijk niets vertellen
Copyright Bertus Pieters 2010
zaterdag 25 december 2010
zaterdag 18 december 2010
voorjaar in den haag
misschien is het maar goed
dat sommige genieën vroeg gestorven zijn.
zij hoeven dan geen verontschuldiging meer te bieden
voor wat zij niet gemaakt hebben
geluk is
hoe je het noemt
dat gaat voorbij
aan Schubert
(jong gestorven hoe dan ook)
en aan alle winterreizen
maar misschien is gemis
beter dan een aanwinst
een aanwinst kent geen melancholie
behalve dan de melancholie
van de oneindigheid
not my cup of tea zegt een dame
die van renaissancistische oude mannen houdt
oud worden en toch niets volbracht hebben
dat is waar zij steeds aan denkt
op een terras
in de zon
zij vindt: dat is een eeuwig volgehouden jeugd
en ze nipt aan haar rosé
die smaakt naar vroegbedorven okselvocht
en al discussiërende denk ik
o god
hoe red ik mij hier nu weer uit
geen blondgelokte engelen die mij hieruit zachtjes opnemen
maar toch
geen blondgelokte engelen dan
wel verborgen landschappen
en de dame op het zonnige terras
is in gesprek met haar collega
het is op deze warme voorjaarsdag
dat ik Schubert tref
bij een stamcafé
hij is zojuist met vrienden op het land geweest
en heeft blosjes op de wangen
hij zegt bezig te zijn
met een winterreis
dat bevreemdt mij
en de dame op het zonnige terras
wij besluiten worstjes te gaan eten
en nog wat plezier te hebben
de auto’s razen voorbij
en blinken in de zon
jonge stellen kopen gordijnen
en nieuwe kinderwagens
meisjes gaan op slippers naar het strand
mannen spoeden zich naar de hoeren
de idee
is mooi
zegt de dame
er is geen redding
zeg ik
wij moeten daarom lachen
en Schubert bestelt chocola
en schrijft daarmee een sonate
het enige
dat overblijft
Copyright Bertus Pieters 2010
dat sommige genieën vroeg gestorven zijn.
zij hoeven dan geen verontschuldiging meer te bieden
voor wat zij niet gemaakt hebben
geluk is
hoe je het noemt
dat gaat voorbij
aan Schubert
(jong gestorven hoe dan ook)
en aan alle winterreizen
maar misschien is gemis
beter dan een aanwinst
een aanwinst kent geen melancholie
behalve dan de melancholie
van de oneindigheid
not my cup of tea zegt een dame
die van renaissancistische oude mannen houdt
oud worden en toch niets volbracht hebben
dat is waar zij steeds aan denkt
op een terras
in de zon
zij vindt: dat is een eeuwig volgehouden jeugd
en ze nipt aan haar rosé
die smaakt naar vroegbedorven okselvocht
en al discussiërende denk ik
o god
hoe red ik mij hier nu weer uit
geen blondgelokte engelen die mij hieruit zachtjes opnemen
maar toch
geen blondgelokte engelen dan
wel verborgen landschappen
en de dame op het zonnige terras
is in gesprek met haar collega
het is op deze warme voorjaarsdag
dat ik Schubert tref
bij een stamcafé
hij is zojuist met vrienden op het land geweest
en heeft blosjes op de wangen
hij zegt bezig te zijn
met een winterreis
dat bevreemdt mij
en de dame op het zonnige terras
wij besluiten worstjes te gaan eten
en nog wat plezier te hebben
de auto’s razen voorbij
en blinken in de zon
jonge stellen kopen gordijnen
en nieuwe kinderwagens
meisjes gaan op slippers naar het strand
mannen spoeden zich naar de hoeren
de idee
is mooi
zegt de dame
er is geen redding
zeg ik
wij moeten daarom lachen
en Schubert bestelt chocola
en schrijft daarmee een sonate
het enige
dat overblijft
Copyright Bertus Pieters 2010
zaterdag 11 december 2010
eendjes voeren
kijk dat eendje wil geen brood
misschien is hij wel ziek in zijn buikje
en wil je dan geen handje geven aan de grauwe wind
de takjes zwaaien toch ook vrolijk
je heult met vijand en met vriend
je ster is al zo vaak gezien
je moet niet huilen dat de bal nu weg is
een park is meer dan alleen een bal
daar moet je maar aan wennen
en kijk daar zijn de eendjes weer
het ene eendje wil nog steeds geen brood
de takjes zwaaien ook voor hem
en jij kan straks niet slapen
omdat er een wolf ligt onder je bed
of misschien komen ze je dan wel halen
of misschien ben je straks wel groot
Copyright Bertus Pieters 2010
misschien is hij wel ziek in zijn buikje
en wil je dan geen handje geven aan de grauwe wind
de takjes zwaaien toch ook vrolijk
je heult met vijand en met vriend
je ster is al zo vaak gezien
je moet niet huilen dat de bal nu weg is
een park is meer dan alleen een bal
daar moet je maar aan wennen
en kijk daar zijn de eendjes weer
het ene eendje wil nog steeds geen brood
de takjes zwaaien ook voor hem
en jij kan straks niet slapen
omdat er een wolf ligt onder je bed
of misschien komen ze je dan wel halen
of misschien ben je straks wel groot
Copyright Bertus Pieters 2010
zaterdag 4 december 2010
het nijlpaard
het nijlpaard (Hippopotamus amphibius)
is het sierlijkste wezen van dat gewicht
het doorsopt de weiden van zijn vaderland
en hapt met zijn bek vol oude gele tanden
het kijkt met zijn koele kikkerogen
over het oppervlak van het warme water
opmerkzaam ziet het de golven openen en breken
‘s nachts doorkruist het de paden van zijn vaderland
opzoek naar kruiden gras en blaadjes
maar ook in een karkas dat ligt te rotten
zet het nu en dan zijn oude gele tanden
het nijlpaard is het gevaarlijkste wezen
van zijn gewicht kom het niet tegen
in de weiden van je vaderland
het hapt met zijn bek vol oude gele tanden
het bekijkt je met zijn koele kikkerogen
over het oppervlak van het diepe water
kruis niet zijn paden ‘s nachts in je vaderland
opzoek naar onweerstaanbaar avontuur
je gestreepte shirt je gestreepte lichaam
zal gevonden worden
verwond door oude gele tanden
het nijlpaard doet alles om zichzelf te zijn
daar heeft het geen commercie voor nodig
wees beducht voor zijn glanzend grijs
rooddooraderd en met een speklaag
die een ander dier zou laten rillen
onwillekeurig opent het zijn roze bek
om door midden te happen wat het tegenkomt
op de paden van zijn vaderland
en in het water nog eens grimmiger
het bevrucht de planten en de dieren
en schalt zijn tevreden reclameboodschap gratis
door zijn hoorn met oude gele tanden
het nijlpaard is de god van het water tot wie
wij bidden moeten voor een behouden vaart
het is een god zonder baard en zonder manen
maar het houdt van een karbonaadje bij zijn groente
dat moet men weten wanneer
men aan het nijlpaard offeren gaat
het zal dan heel tevreden zijn
en knorren over het water
of in de grazige weiden van zijn vaderland
maar haal met hem niet je zwembrevet
dat zal je bezuren want een watergod houdt daar niet van
en zó is het nijlpaard dat water en weiden heeft geschapen
en dat rechtspreekt met zijn oude gele tanden
het nijlpaard is het mondigste wezen van zijn omvang
het nijlpaard zegt:
met mijn muil slok ik alles naar binnen wat ervoor komt
alles om mij heen slok ik op en walm het daarna uit
voorzien van eigen lucht en ingewand
wie daar niet van gediend is kent niet de maanbeschenen
nachten van mijn vaderland
die denkt slechts aan serenades bij de Taag
het nijlpaard is het zwaarste dier van zijn gewicht
zo zwaar als een godheid is het
zo allesbeheersend riekt het
zo ernstig eet het de kruiden van zijn vaderland
zo vlak wordt de Olympus van zijn tred
zo hoog acht het zijn muzen
aan het zich veranderen in een stier
- of in wat anders –
heeft het geen behoefte
het heeft de halve wereld al ontvoerd
zonder dat zij het zelf door had
toen zij het leven zag
door zijn oude gele tanden
het nijlpaard heeft de koelste ogen van zijn slag
kom het niet tegen in de dreven van je vaderland
het zal je vormen tot een onderworpen larve
en met zijn oude gele tanden zal het je doen ontpoppen
opmerkzaam ziet het jou golven en breken
het hongert naar jouw gestreepte lichaam
waarmee het de borden zal garneren
van de salades van zijn vaderland
en eens zul je dan gevonden worden
verwond door oude gele tanden
het nijlpaard is nog steeds zichzelf
daar heeft het geen commercie voor nodig
vol overtuiging zwemt het in zijn eigen hemel
voor snelheid glans en schone schijn
heeft zijn goddelijkheid hem behoed
zijn oude gele tanden werden de tralies van zijn geheim
en rooddooraderd glanst zijn speklaag
de speklaag van zijn vaderland
het nijlpaard is de buizerd zijns gelijken
zoals hij naar de oppervlakte van het water stijgt
ze kunnen het beest daardoor niet zo maar vangen
dat is te hoog gegrepen
of zij zien het wanneer het te laat is
in de weiden van zijn vaderland
en eenmaal in de hemel horen zij het zuchten
van iemand die op de tanden
van de oude piano ramt
Copyright Bertus Pieters 2010
is het sierlijkste wezen van dat gewicht
het doorsopt de weiden van zijn vaderland
en hapt met zijn bek vol oude gele tanden
het kijkt met zijn koele kikkerogen
over het oppervlak van het warme water
opmerkzaam ziet het de golven openen en breken
‘s nachts doorkruist het de paden van zijn vaderland
opzoek naar kruiden gras en blaadjes
maar ook in een karkas dat ligt te rotten
zet het nu en dan zijn oude gele tanden
het nijlpaard is het gevaarlijkste wezen
van zijn gewicht kom het niet tegen
in de weiden van je vaderland
het hapt met zijn bek vol oude gele tanden
het bekijkt je met zijn koele kikkerogen
over het oppervlak van het diepe water
kruis niet zijn paden ‘s nachts in je vaderland
opzoek naar onweerstaanbaar avontuur
je gestreepte shirt je gestreepte lichaam
zal gevonden worden
verwond door oude gele tanden
het nijlpaard doet alles om zichzelf te zijn
daar heeft het geen commercie voor nodig
wees beducht voor zijn glanzend grijs
rooddooraderd en met een speklaag
die een ander dier zou laten rillen
onwillekeurig opent het zijn roze bek
om door midden te happen wat het tegenkomt
op de paden van zijn vaderland
en in het water nog eens grimmiger
het bevrucht de planten en de dieren
en schalt zijn tevreden reclameboodschap gratis
door zijn hoorn met oude gele tanden
het nijlpaard is de god van het water tot wie
wij bidden moeten voor een behouden vaart
het is een god zonder baard en zonder manen
maar het houdt van een karbonaadje bij zijn groente
dat moet men weten wanneer
men aan het nijlpaard offeren gaat
het zal dan heel tevreden zijn
en knorren over het water
of in de grazige weiden van zijn vaderland
maar haal met hem niet je zwembrevet
dat zal je bezuren want een watergod houdt daar niet van
en zó is het nijlpaard dat water en weiden heeft geschapen
en dat rechtspreekt met zijn oude gele tanden
het nijlpaard is het mondigste wezen van zijn omvang
het nijlpaard zegt:
met mijn muil slok ik alles naar binnen wat ervoor komt
alles om mij heen slok ik op en walm het daarna uit
voorzien van eigen lucht en ingewand
wie daar niet van gediend is kent niet de maanbeschenen
nachten van mijn vaderland
die denkt slechts aan serenades bij de Taag
het nijlpaard is het zwaarste dier van zijn gewicht
zo zwaar als een godheid is het
zo allesbeheersend riekt het
zo ernstig eet het de kruiden van zijn vaderland
zo vlak wordt de Olympus van zijn tred
zo hoog acht het zijn muzen
aan het zich veranderen in een stier
- of in wat anders –
heeft het geen behoefte
het heeft de halve wereld al ontvoerd
zonder dat zij het zelf door had
toen zij het leven zag
door zijn oude gele tanden
het nijlpaard heeft de koelste ogen van zijn slag
kom het niet tegen in de dreven van je vaderland
het zal je vormen tot een onderworpen larve
en met zijn oude gele tanden zal het je doen ontpoppen
opmerkzaam ziet het jou golven en breken
het hongert naar jouw gestreepte lichaam
waarmee het de borden zal garneren
van de salades van zijn vaderland
en eens zul je dan gevonden worden
verwond door oude gele tanden
het nijlpaard is nog steeds zichzelf
daar heeft het geen commercie voor nodig
vol overtuiging zwemt het in zijn eigen hemel
voor snelheid glans en schone schijn
heeft zijn goddelijkheid hem behoed
zijn oude gele tanden werden de tralies van zijn geheim
en rooddooraderd glanst zijn speklaag
de speklaag van zijn vaderland
het nijlpaard is de buizerd zijns gelijken
zoals hij naar de oppervlakte van het water stijgt
ze kunnen het beest daardoor niet zo maar vangen
dat is te hoog gegrepen
of zij zien het wanneer het te laat is
in de weiden van zijn vaderland
en eenmaal in de hemel horen zij het zuchten
van iemand die op de tanden
van de oude piano ramt
Copyright Bertus Pieters 2010
zaterdag 27 november 2010
voorlopig
misschien moet ik hier dan afscheid van u nemen
ik sta te ademen in uw bijzijn
en hoop de lucht voor u te verzuren
dan heeft u nog wat om te kauwen
ik zeg u er valt niets te weten
over mijn reinheid waar
die ook moge bestaan
ik lispel u toe dat ik niet minder ben
maar hoor het mijzelf niet zeggen
iedere waarde is onverdraaglijk
ik zeg het u hard als de stenen
van huizen die de uwe noch de mijne zijn
Copyright Bertus Pieters 2010
zaterdag 20 november 2010
liegen
(lees dit heel zacht)
Copyright
Bertus Pieters 2010
ik zal liegen
heel zacht in je oor
maar dat je er geen last van hebt
je oor is net nauw genoeg
om dit te kunnen verdragen
ik zal liegen
echt waar
heel zacht
en in je oor
je kunt er tegen
ik weet het zeker
en ik zal je mooi verpakken
want ik zal liegen
heel zacht in je oor
geloof me maar
Copyright
Bertus Pieters 2010
zaterdag 13 november 2010
het huis
het huis staat op instorten
maar dat is niet het probleem
veel is er al over gezegd
de beste leerlingen van de klas
hebben de oplossingen
ze lachen vriendelijk en hebben gelijk
ze zijn ook bescheiden
Copyright
Bertus Pieters 2010
maar dat is niet het probleem
veel is er al over gezegd
de beste leerlingen van de klas
hebben de oplossingen
ze lachen vriendelijk en hebben gelijk
ze zijn ook bescheiden
Copyright
Bertus Pieters 2010
zaterdag 6 november 2010
de kauwen
in de stad waar niets verandert
vliegen kauwen in kastanjebomen
zij drommen ´s avonds voor het slapen gaan
in de lucht en schermen de straten af
totdat zij zichzelf weer gevonden hebben
en hun vrede in het park als bij toverspreuk
de stad verduistert tot eenvormigheid
naar huis naar huis!
in de stad waar niets verandert
Bertus Pieters
Copyright 2010
vliegen kauwen in kastanjebomen
zij drommen ´s avonds voor het slapen gaan
in de lucht en schermen de straten af
totdat zij zichzelf weer gevonden hebben
en hun vrede in het park als bij toverspreuk
de stad verduistert tot eenvormigheid
naar huis naar huis!
in de stad waar niets verandert
Bertus Pieters
Copyright 2010
zaterdag 30 oktober 2010
de forel
als de forel weer aankomt in de beek
waar hij zijn oorsprong meent
dan stoot hij door naar de bron
die week daar ligt tussen pitrus
munt en vochtig mos
in de grauwe regen spiegelt hij
de kleuren van het spectrum
en laat een koude droom na
van een regenboog die bij de bron
verloren ging maar liever nog
van cellen die vermenigvuldigen
die het stoten hebben aangevoeld
waarna zij klaar zijn om op de huid
gebakken de liefde te bedrijven
in het speeksel langs de tong
Copyright Bertus Pieters 2010
waar hij zijn oorsprong meent
dan stoot hij door naar de bron
die week daar ligt tussen pitrus
munt en vochtig mos
in de grauwe regen spiegelt hij
de kleuren van het spectrum
en laat een koude droom na
van een regenboog die bij de bron
verloren ging maar liever nog
van cellen die vermenigvuldigen
die het stoten hebben aangevoeld
waarna zij klaar zijn om op de huid
gebakken de liefde te bedrijven
in het speeksel langs de tong
Copyright Bertus Pieters 2010
zaterdag 23 oktober 2010
vindt een veger
vindt een veger een kastanje
nog in de dop raapt hem op stopt
hem in zijn zak
‘s avonds in huis
staat een moeder te strijken weg
is de wind weg zijn de vogels
weg is de boom
de vader kijkt
naar de tv
een kastanje
in de handen van het kind dat
poetst hem tot hij glimt
Bertus Pieters
Copyright 2010
nog in de dop raapt hem op stopt
hem in zijn zak
‘s avonds in huis
staat een moeder te strijken weg
is de wind weg zijn de vogels
weg is de boom
de vader kijkt
naar de tv
een kastanje
in de handen van het kind dat
poetst hem tot hij glimt
Bertus Pieters
Copyright 2010
zaterdag 16 oktober 2010
panter
in de etalage
van een antiekzaak
hangt hij
de kop van een gnoe
een jachttrofee
hij is zo goed als levendig
en eigenlijk heel erg groot
de zwarte haren glimmen
de snuit lijkt vochtig
en tot herkauwen gedwongen
de gekromde horens
hebben de jager opgeroepen
nu moet er iemand komen
van een tropisch oud hotel
die altijd al had willen jagen
die een gnoeënkop wil aan de wand
zo iemand die een koedoe ook al had
en een panter op de vloer
iemand die door de donkere etalage
het felle licht ziet van het middaguur
op een heuvel van de oostbank
van de Luangwa de loomheid
van de zinderende boomsavanne
die reikt tot ver in Mozambiek
in het bos beweegt geen dier
roerloos doorstaan de bomen
het hete middaguur
onzichtbaar en lui
hangt een luipaard op een tak
er roept één enkele vogel
de panter
doet een oogje toe
en denkt aan niets
een auto stopt
de jager wordt gevraagd
wat is gebeurd
de panter rekt zich
geeuwt en springt onhoorbaar
in het rode zand
hij had het al lang gezien
die jager heeft
een lekke band
Bertus Pieters
Copyright 2010
van een antiekzaak
hangt hij
de kop van een gnoe
een jachttrofee
hij is zo goed als levendig
en eigenlijk heel erg groot
de zwarte haren glimmen
de snuit lijkt vochtig
en tot herkauwen gedwongen
de gekromde horens
hebben de jager opgeroepen
nu moet er iemand komen
van een tropisch oud hotel
die altijd al had willen jagen
die een gnoeënkop wil aan de wand
zo iemand die een koedoe ook al had
en een panter op de vloer
iemand die door de donkere etalage
het felle licht ziet van het middaguur
op een heuvel van de oostbank
van de Luangwa de loomheid
van de zinderende boomsavanne
die reikt tot ver in Mozambiek
in het bos beweegt geen dier
roerloos doorstaan de bomen
het hete middaguur
onzichtbaar en lui
hangt een luipaard op een tak
er roept één enkele vogel
de panter
doet een oogje toe
en denkt aan niets
een auto stopt
de jager wordt gevraagd
wat is gebeurd
de panter rekt zich
geeuwt en springt onhoorbaar
in het rode zand
hij had het al lang gezien
die jager heeft
een lekke band
Bertus Pieters
Copyright 2010
zondag 10 oktober 2010
uittocht
wij dwalen over paden
wij lopen over wegen
want verlegen zijn wij niet nee denk dat niet
wij lopen zeg maar marcheren met een zang
van harde graten en gaan niet uit de weg
voor man of tank nee wij zullen ons
niet roosteren laten als hanen vol van vet
wij zullen ons niet onthoofden laten
noch ons laten scalperen nee een scherpe
zon zal ons het vel fileren en de nagels
doen verzengen maar geen traan
zullen wij plengen wij kijken niet op of om
en zullen alleen verlangen naar de haver
voor de magen boven onze stramme benen
die aan ons hangen als verdroogde medailles
na een lamlendige loopwedstrijd
en wij zullen zeelten baarzen karpers
ons de weg doen wijzen nadat
we onze rode voeten hebben laten baden
in het grauwe water vol van spaden en misthoorns
vol van fietsen en gewapend glas
nooit zal ons meer deren dat wij stappen
in een plas en zwaar en trots zullen wij onze nagels
tonen aan de anderen die komen
zij zullen het droge slijk breken
van tussen de plooien van de vingers
die groeven naar verplichte schatten
en botten van leem verlangen wij naar
nee eisen wij het likken van ons vel
het bijten in de buik de draf
van verschrikte herten
van hindes in stervensnood
van wolven die warm zijn in hun pels
en wakken snijden met hun messcherpe klauwen
ja recht door rode zwarte groene blauwe zee
lopen wij naar willekeurig welke overkant
waar wij klamme dijen ruiken
en blinde kinderen verwekken
te aangrijpend om te eten
te levend om te laten begraven
te muzikaal om op te serveren
te hard voor de karpers
en wij zullen zeggen
vrees niet het doet pijn het doet pijn
het doet pijn
BP
2010
wij lopen over wegen
want verlegen zijn wij niet nee denk dat niet
wij lopen zeg maar marcheren met een zang
van harde graten en gaan niet uit de weg
voor man of tank nee wij zullen ons
niet roosteren laten als hanen vol van vet
wij zullen ons niet onthoofden laten
noch ons laten scalperen nee een scherpe
zon zal ons het vel fileren en de nagels
doen verzengen maar geen traan
zullen wij plengen wij kijken niet op of om
en zullen alleen verlangen naar de haver
voor de magen boven onze stramme benen
die aan ons hangen als verdroogde medailles
na een lamlendige loopwedstrijd
en wij zullen zeelten baarzen karpers
ons de weg doen wijzen nadat
we onze rode voeten hebben laten baden
in het grauwe water vol van spaden en misthoorns
vol van fietsen en gewapend glas
nooit zal ons meer deren dat wij stappen
in een plas en zwaar en trots zullen wij onze nagels
tonen aan de anderen die komen
zij zullen het droge slijk breken
van tussen de plooien van de vingers
die groeven naar verplichte schatten
en botten van leem verlangen wij naar
nee eisen wij het likken van ons vel
het bijten in de buik de draf
van verschrikte herten
van hindes in stervensnood
van wolven die warm zijn in hun pels
en wakken snijden met hun messcherpe klauwen
ja recht door rode zwarte groene blauwe zee
lopen wij naar willekeurig welke overkant
waar wij klamme dijen ruiken
en blinde kinderen verwekken
te aangrijpend om te eten
te levend om te laten begraven
te muzikaal om op te serveren
te hard voor de karpers
en wij zullen zeggen
vrees niet het doet pijn het doet pijn
het doet pijn
BP
2010
zaterdag 2 oktober 2010
er is gezegd
juni 2006
er implodeert een ster soms veel groter dan de zon
de lichamen van de mannen worden met het grootste respect
behandeld en het staat geschreven dat
sporen van zeventien okapi’s zijn ontdekt in het oosten van de Kongo
en dat de zwarte strepen op hun billen zullen staan
en dat hun ruggen zullen glinsteren in het gezeefde licht
de president is ernstig bezorgd over de doden
ook benadrukt hij dat het belangrijk is de lichamen
menselijk te behandelen en met cultureel gevoel
de lijken wordt een goede nacht gekust de tongen zijn lang genoeg
om de vliegen uit de oren te kunnen likken
de schelle glans van een dovende ster op het bruin en daaronder de grillstrepen
de zebrabouten
dit is geen uiting van hopeloosheid maar van asymmetrische oorlog
tegen ons en daarboven zeiden ze wees nu maar stil en daarbeneden
zeiden ze dat ook
een goede PR move een tactiek het briljante van een zwart gat
er zijn sporen van zeventien okapi’s het is nu wachten op een nieuw licht
hier en daar kondigt zich wat aan maar verder blijft het oren likken
tot er rafels komen
tot op de nerf
maar zich de eigen levens ontnemen is niet nodig
en er is gezegd
ze zijn slim
ze zijn creatief
ze zijn toegewijd
ze hebben geen respect voor het leven
(noch voor het onze
noch voor het hunne)
al het goede komt in vierendelen
het past niet goed in het gat van de ster
Bertus Pieters
2010
er implodeert een ster soms veel groter dan de zon
de lichamen van de mannen worden met het grootste respect
behandeld en het staat geschreven dat
sporen van zeventien okapi’s zijn ontdekt in het oosten van de Kongo
en dat de zwarte strepen op hun billen zullen staan
en dat hun ruggen zullen glinsteren in het gezeefde licht
de president is ernstig bezorgd over de doden
ook benadrukt hij dat het belangrijk is de lichamen
menselijk te behandelen en met cultureel gevoel
de lijken wordt een goede nacht gekust de tongen zijn lang genoeg
om de vliegen uit de oren te kunnen likken
de schelle glans van een dovende ster op het bruin en daaronder de grillstrepen
de zebrabouten
dit is geen uiting van hopeloosheid maar van asymmetrische oorlog
tegen ons en daarboven zeiden ze wees nu maar stil en daarbeneden
zeiden ze dat ook
een goede PR move een tactiek het briljante van een zwart gat
er zijn sporen van zeventien okapi’s het is nu wachten op een nieuw licht
hier en daar kondigt zich wat aan maar verder blijft het oren likken
tot er rafels komen
tot op de nerf
maar zich de eigen levens ontnemen is niet nodig
en er is gezegd
ze zijn slim
ze zijn creatief
ze zijn toegewijd
ze hebben geen respect voor het leven
(noch voor het onze
noch voor het hunne)
al het goede komt in vierendelen
het past niet goed in het gat van de ster
Bertus Pieters
2010
zaterdag 25 september 2010
wees gerust
wees gerust
de nachtegalen zijn bedwongen
hun verzen zijn nu uit
je kunt je fornuis verruilen
haal de stuipen uit je lijf
de spoken zitten in hun lijsten
in de struiken sluipt nu even niets
er zal niets bijzonders meer
tussen de tralies kruipen
de bezemkast is nu de ruimte
van het absolute zijn
nietser nog dan het was
heb plezier of hou je koest
en let niet zo op alles wat er is
want dat stoort je eeuwige vrede
hou maar op
wees gerust
één zwaluw maakt geen zomer
en zijn messcherpe staart maakt weinig slachtoffers
die zitten met hun spaken de namen van hun geliefden
te kerven in hun polsen
zweer dan nooit meer gas terug te nemen
doe wat wensen bij een put
of val erin
laat alles wat verzachtend zijn kan in je botten en je vlees borduren
en met de fijnste kruissteek op je schedeldak
letters met een stok geschreven
op het strand en weggeslagen
door het water
Bertus Pieters
Copyright 2010
de nachtegalen zijn bedwongen
hun verzen zijn nu uit
je kunt je fornuis verruilen
haal de stuipen uit je lijf
de spoken zitten in hun lijsten
in de struiken sluipt nu even niets
er zal niets bijzonders meer
tussen de tralies kruipen
de bezemkast is nu de ruimte
van het absolute zijn
nietser nog dan het was
heb plezier of hou je koest
en let niet zo op alles wat er is
want dat stoort je eeuwige vrede
hou maar op
wees gerust
één zwaluw maakt geen zomer
en zijn messcherpe staart maakt weinig slachtoffers
die zitten met hun spaken de namen van hun geliefden
te kerven in hun polsen
zweer dan nooit meer gas terug te nemen
doe wat wensen bij een put
of val erin
laat alles wat verzachtend zijn kan in je botten en je vlees borduren
en met de fijnste kruissteek op je schedeldak
letters met een stok geschreven
op het strand en weggeslagen
door het water
Bertus Pieters
Copyright 2010
zaterdag 18 september 2010
de koning op jacht
grote jager met het scherpe oog kijk
naar het hert dat neerzijgt zie hoe
het zucht als een verlangende vrouw
die de schone dood voor ogen ziet
en met de moed van opoffering en
berouw de aarde en de rozen opent
kijk hoe het knielt als een ernstige
jongen met kloppende slapen die
hopend en wachtend van broosheid
het blond hoofd buigt en zijn boosheid
verwisselt voor dienstbaarheid zie
dan vanuit uw onmetelijke hoogte
het woud waar het hert één mee is
waar rovers en stropers likkebaardend
met autootjes spelen poppetjes rijgen
en torren vertrappen te beducht om
een grasspriet te delen en voor u
tempels bouwen van ruwe stenen
keer dan weer terug naar beneden
en zie: uw hert is verdwenen
Bertus Pieters
2010
naar het hert dat neerzijgt zie hoe
het zucht als een verlangende vrouw
die de schone dood voor ogen ziet
en met de moed van opoffering en
berouw de aarde en de rozen opent
kijk hoe het knielt als een ernstige
jongen met kloppende slapen die
hopend en wachtend van broosheid
het blond hoofd buigt en zijn boosheid
verwisselt voor dienstbaarheid zie
dan vanuit uw onmetelijke hoogte
het woud waar het hert één mee is
waar rovers en stropers likkebaardend
met autootjes spelen poppetjes rijgen
en torren vertrappen te beducht om
een grasspriet te delen en voor u
tempels bouwen van ruwe stenen
keer dan weer terug naar beneden
en zie: uw hert is verdwenen
Bertus Pieters
2010
zaterdag 11 september 2010
je volgende dag
en hoe is het daar nu in dat vreemde land?
rijden er ook taxi’s?
spetteren de auto’s je daar ook nat als ze rijden door de plassen?
of regent het er nooit?
werpt men stervenden voor de wolven?
of gaan mensen gewoon maar dood?
raken mensen je aan?
en steken ze je in de ogen?
lopen ze je achterna?
of willen ze je niet geloven?
is er gemis?
een drenkeling?
iets onverwachts?
vermijden de duiven hun stad als zij gaan overvliegen?
Bertus Pieters
2010
rijden er ook taxi’s?
spetteren de auto’s je daar ook nat als ze rijden door de plassen?
of regent het er nooit?
werpt men stervenden voor de wolven?
of gaan mensen gewoon maar dood?
raken mensen je aan?
en steken ze je in de ogen?
lopen ze je achterna?
of willen ze je niet geloven?
is er gemis?
een drenkeling?
iets onverwachts?
vermijden de duiven hun stad als zij gaan overvliegen?
Bertus Pieters
2010
zaterdag 4 september 2010
voor minder
dieren mogen in mijn weide wel lopen
om te kijken of je al op een dier lijkt
je maalt geen gras
je hinnikt niet
steekt niet
in mijn wei mag iedereen en alles lopen
zelfs de paarden zelfs de doden
zij hebben de blanke maagdenhalzen al verwisseld
voor tropisch paardenbloed
maar we zullen ze compleet platbombarderen
nu de kaken op elkaar zijn
begrijp me goed
ik heb niets tegen dieren
maar voor minder doen we het niet
Bertus Pieters
2010
om te kijken of je al op een dier lijkt
je maalt geen gras
je hinnikt niet
steekt niet
in mijn wei mag iedereen en alles lopen
zelfs de paarden zelfs de doden
zij hebben de blanke maagdenhalzen al verwisseld
voor tropisch paardenbloed
maar we zullen ze compleet platbombarderen
nu de kaken op elkaar zijn
begrijp me goed
ik heb niets tegen dieren
maar voor minder doen we het niet
Bertus Pieters
2010
zaterdag 28 augustus 2010
gebeurtenissen
weggelopen poesjes aan het hart gedrukt
ook twee lollies ontmaagd
de volgende dag naar truffels gewroet in het Venusbos
verder iemands fontein gerepareerd die spoot weer goed
daarna een stekker in een stopcontact gestoken tot het kortsluiting maakte
de volgende dag is er iemand binnengelaten
en verder was er niemand
Bertus Pieters
2010
zaterdag 21 augustus 2010
de zon zegt:
ik schijn ook
voor jou al
ben je geen
druif word je
geen wijn en
kom je niet
in een fles
Bertus Pieters
2010zaterdag 14 augustus 2010
wandeling
sinds de wandeling begon
is het pad vol bramentakken en vol dorens
de herfst is weg maar toch de torens
aan de einder zijn misschien niet waar
de mist ontneemt het zicht geen licht
heeft hier nog durven schijnen
de padden en de kikkers zijn ternauwernood
ontwaakt en de kou moet nog verdwijnen
er lijkt geen einde maar versperring maakt
de voortgang moeilijk hoe naakt de lucht de stam
de knop ook zijn ze deinen als een zachte borst
die uit haar winterslaap geraakt
maar dan de omweg die wel open is
maar door niemand meer gebruikt want
hier is een man verdronken die de wereld kennen wilde
en tussen blauwe bloemen zijn jas heeft laten liggen
BP
2010
is het pad vol bramentakken en vol dorens
de herfst is weg maar toch de torens
aan de einder zijn misschien niet waar
de mist ontneemt het zicht geen licht
heeft hier nog durven schijnen
de padden en de kikkers zijn ternauwernood
ontwaakt en de kou moet nog verdwijnen
er lijkt geen einde maar versperring maakt
de voortgang moeilijk hoe naakt de lucht de stam
de knop ook zijn ze deinen als een zachte borst
die uit haar winterslaap geraakt
maar dan de omweg die wel open is
maar door niemand meer gebruikt want
hier is een man verdronken die de wereld kennen wilde
en tussen blauwe bloemen zijn jas heeft laten liggen
BP
2010
zaterdag 7 augustus 2010
zaterdag 31 juli 2010
modern kinderliedje
jij klakt met je tong
en vindt het best
ik pak je half in
maar waar is de rest
jij zegt dat je stikt
en dat ik je pest
een kraai krast naar ons
en pikt naar ons
hij zegt:
ik vlieg van oost naar west
BP
2010
en vindt het best
ik pak je half in
maar waar is de rest
jij zegt dat je stikt
en dat ik je pest
een kraai krast naar ons
en pikt naar ons
hij zegt:
ik vlieg van oost naar west
BP
2010
Abonneren op:
Posts (Atom)