wees gerust
de nachtegalen zijn bedwongen
hun verzen zijn nu uit
je kunt je fornuis verruilen
haal de stuipen uit je lijf
de spoken zitten in hun lijsten
in de struiken sluipt nu even niets
er zal niets bijzonders meer
tussen de tralies kruipen
de bezemkast is nu de ruimte
van het absolute zijn
nietser nog dan het was
heb plezier of hou je koest
en let niet zo op alles wat er is
want dat stoort je eeuwige vrede
hou maar op
wees gerust
één zwaluw maakt geen zomer
en zijn messcherpe staart maakt weinig slachtoffers
die zitten met hun spaken de namen van hun geliefden
te kerven in hun polsen
zweer dan nooit meer gas terug te nemen
doe wat wensen bij een put
of val erin
laat alles wat verzachtend zijn kan in je botten en je vlees borduren
en met de fijnste kruissteek op je schedeldak
letters met een stok geschreven
op het strand en weggeslagen
door het water
Bertus Pieters
Copyright 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten