de hyena telde zijn vlekken
zijn enige kapitaal
zijn zingen was niet meer in trek
zijn tanden waren trouw
maar ijzer was een mooier materiaal
zijn dansen werd niet meer gezien
zijn geur niet meer geroken
en opnieuw en weer opnieuw
begon de hyena weer te tellen
en weer te tellen
steeds werd hij afgeleid
door zijn gedachten
mijn vlekken zijn net
zwarte gaten
dacht hij
en sliep toen in
Copyright Bertus Pieters 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten