er waren tijden dat je roepen kon:
ik zie de duinen!
die duinen zijn er nog
een warm lint van zand
en kalk en schelpen
vol helmgras duindoorn
bramen en met oude mensen
met één been in de Noordzee
met de andere in een sloot
de schatten liggen altijd in het zand
de rest is modder polder en geraas
Copyright Bertus Pieters 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten