het kind is angstig in het donker van de grot
de moeder wrijft langs zijn wang
zacht neuriet zij in het duister
zingen van de vogel maakt de blinde ziend
er is geen vader van genade
plichten zijn gedaan het kind is daar en leeft en trilt
in deze bossen schijnt de zon door het blad
en door een boom misschien
aaneengeregen tekens worden gelezen
thuis is niemand dan een lege kast
een kind staat op het hoge duin
de boxer rouwt om zijn gestorven vriend
Copyright Bertus Pieters 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten