in de kale tuinen ligt wat laatste sneeuw
een lage zon likt aan de eerste knoppen
een moeder ligt daar op de grond nog van het
vorig jaar klaar voor het begin - van wát maakt
haar niet uit - haar handen op haar borsten zacht
zegt zij een gedicht van vroeger voor haar kind
van strijd en bloed en natte kussen en de
klank van namen die het nu niet horen wil
het steekt zijn vinger in een gaatje en wil
weten of daar wormen zijn die zijn vast nog
bevroren zegt zijn moeder er is alleen
maar harde modder - takken die hard groeien
en vogels die hard vliegen - als jij later
groot bent timmer jij een vogelhuisje toch?
en het kind heeft zopas nog leren lopen
want in een stad waar niemand meer wil wonen
gaat het leven door - niets is daar verloren
Copyright Bertus Pieters 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten