de muren zijn wit in de avond
er is geen zee om naar te turen
geen lief om naar te zwaaien
er zijn geen vogels in de lucht
binnen zijn er geen geheimen
een spin wacht stil op blinde vliegen
en de afwas is maar klein
in de zoeker is niet veel te zien
behalve dan het diepste donker
en het lichtste licht
drank is ongedronken van dronkenschap
is alleen de verdoving over
op de witte tafel plakken opgedroogde spatjes
het naakte meisje zit stil
achter dikke lokken haar
- haar gezicht onzichtbaar
de rug is rank en scherp met hier en daar
een sproet in het midden van de wereld
die nooit gedraaid heeft
evolutie leidt tot naaktheid
er is een eind aan kettingroken
de rook is uit de asbak weggezakt
en vaders willen altijd
dat er koffie wordt gezet
wat vlekjes nagellak bij een glas met water
en langs de rechte tafelrand
er zijn geen vogels in de kamer
er is schaduw
Copyright Bertus Pieters 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten