Villa gedichten: november 2013

zondag 24 november 2013

we zaten met z´n allen

op het topje van de bolle berg

en genoten van de ondergaande zon

prachtig stond de wereld nog in vuur en vlam

laatste foto´s werden nog geschoten

en een laatste man kwam

naar ons boven

tot wij hem niet meer konden zien

wij hingen nog wat rond

en droomden van de aftocht

morgen

avondrood zorg dat de jongens van het dorp je niet vinden

al zijn je lakens nog zo wit zij zullen ze besmeuren

in hun velden vonden zij vlaaien meiden maar geen teerbeminden

laat de zon nog even schijnen en de wolken bloemen

je kleur licht broedend onder je oksel maar je hand geeft geen bescherming

en de boom is al gekapt

wat kan er eigenlijk nog gebeuren?

mijn naam is mijn naam niet

sorry dat ik het zeg

ik dacht dat het niet waar was

mijn leugens zijn lelies

mijn banden zijn leeg

mijn tanden zijn gepoetst

als ik van verre al de tram zie komen

hem zie glinsteren tussen de bomen

en de lantarenpalen dan leg ik lussen

in mijn vingers en ondertussen

repeteer ik honderd malen

hoe ik je straks wil kussen